سلام. اول اینکه بنده فقط یک دیپلم دارم و بس. پس نباید قاطی حرف بزرگون بشم.
اما در مورد یه سری حرفایی که اینجا ردوبدل شد یه نکته ای به ذهنم رسید. دعوا سر فوق لیسانس و این حرفا بود. اما من هرچی نیگا کردم کلمه ((کارآفرینی)) به چشمم نخورد. بابا آخه چقدر مدرک گرایی ؟ خوب یکیم بیاد بگه با استفاده از چیزایی که توی دانشگاه یاد گرفته چیکار کرده ؟ اصلا کاری کرده ، که حالا بخواد فوقم بگیره. اینکه همش شد تئوری پس کی باید از چیزایی که یاد گرفته شده استفاده کرد ؟ یعنی بحث کارآفرینی در حد پاس کردن یه درس چند واحدی باشه و خلاص. فوق لیسانس بگیری که بشی مدرس دانشگاه (با عرض معذرت از اساتید محترم و محترمه) یه اتو کشیده عصا قورت داده تئوری دان ؟ بابا اگه هدف اینه حیف وقتی که توی دانشگاه تلف شد.
چرا از بین بچه های طراحی صنعتی کسی به فکر این نیست که یه شرکت تأسیس بکنه نه در حد زیبا دیزاین که بزرگ تر از اون. تأسیس پیش کش ، بعضیا حتی جرات فکر کردنم ندارن. آقای وثوقی که از مریخ نیومده ، اون بنده خدا هم بچه همین آب و خاکه. خونشم از خون بقیه ایرانیا رنگین تر نیست. همه دنبال اینن که استخدام بشن اما هیچ کس به فکر این نیست که استخدام کنه. چرا کسی به فکر این نیست که بیاد یه شرکتی بزنه و ایده های ناب و طرحهای خلاقانه رو بفروشه. دلمون خوش باشه در این حد که بچه های ایرانی توی فلان مسابقات مقام آوردن ؟ یعنی همین ، دیگه هیچی. خواهر خوبم ، داداش گلم فوق لیسانسم گرفتی ، به سلامتی دکترا رو هم دشت کردی. بعدش چی ؟ به اون بعدش فکر کردی ؟ شرمنده بیشتر از این سواتمون نمی کشه.