طراحی صنعتی ایرانی

در ضمن طراحهای موفق(که توی ایران من ندیدم) معمولا دارای ضریب هوشی بالای 130 هستند و کسی که این ویژگی رو داره خودش راه موفقیتش رو پیدا میکنه و نیازی به راهنمایی این و اون نداره.

ممنونم ازراهنمایی تون وهمچنین انتقادواضحتون.فقط من خواستم لااقل کسانی که چندتاپیرهن بیشتراز ماپاره کردن،تجربه هاشون روبه اشتراک بذارن،وگرنه چه بسا طراحانی باضریب هوشی بالاهمین الان هم توی همین ایران خودمون وجوددارن ومابی خبریم!به هرحال بازم ممنونم

در ضمن من راهنمایی خواستم چون اول راهم ،پس پرسیدن عیب نیس ندانستن عیب است

قسمت اول حرف آقای منتقد رو خیلی قبول دارم چون فقط با انجام دادن/تجربه کردن می شه پیشرفت کرد و طراح شد و بعد هم به مرور طراح بهتری شد.
با قسمت دوم مخالفم چون ضریب هوشی بالا خودش سبب پیشرفت نیست، چه بسیار کسانی که ضریب هوشی های بالا هم داشتن و به هیچ جا نرسیدن یا راهشون رو به دلیل نشیندن حرف دیگران اشتباه رفتن. طراح خوب الان نیازی به ضریب هوشی آنچنانی نداره، (البته طراحانی که می خوان در سنین جوانی سوپر استار بشن جدا، ولی من سوپر استارهای جوان طراحی رو بهترین طراحان نمی دونم.)
الان روند های طراحی مشارکتی و... وجود دارند که اگر درست انجام بشن، ما از ضریب هوشی بسیاری می تونیم برای طراحیمون استفاده کنیم و فقط مهمه که مسیر و طرز فکر رو بلد باشیم و باز تجربه کنیم و راه های بهتر رو یاد بگیریم و باز یادگرفته هامون رو در حین کار تجربه کنیم.