در مورد نیمکت های شهری، چند نکته زیر به ذهن من می رسه:
● نیمکت، ماهیتاً برای استفاده کوتاه مدت طراحی میشه، پس لازمه که زیاد راحت نباشه؛ یعنی پارامترهای ارگونومیک منجر به راحتی، از اون حذف بشه:
● زاویه پشتی و کفی حدود 100 درجه
● سطح کفی صلب و بدون فرو رفتگی 1 تا 1.5 سانتیمتری است تا نیروی وزن بدن m.g = cte که در نقاط استخوانی توبروزیته ایسکیال واقع در ناحیه لگن خاصره، بر روی سطح کفی اعمال می شود، روی سطح کوچک تری وارد شده و فشار، که عامل مستقیم خستگی و عدم جریان گردش خون در عروق بدن هست، افزایش پیدا کنه (یعنی نیمکت راحت نباشه).
● ارتفاع کفی از سطح زمین، با توجه به آنتروپومتری بومی شهر و کشور، حدود 430 میلی متر انتخاب می شود. هرچه ارتفاع کفی از زمین کمتر باشد، کاربر احساس راحتی بیشتری دارد.
● سطح کفی نیمکت باید افقی باشد، و نمی تواند شیب به عقب یابد تا سبب راحتی کاربر نشود.
● مدت زمان استفاده از نیمکت بین 15 تا 30 دقیقه تعریف می شود تا سبب وندالیزم نشود.
● لبه افقی بالایی پشتی نیمکت نباید به صورتی باشد که بتوان بر روی آن نشست.
● بهتره نیمکت چند تکه باشد یعنی متناسب با صدک 95 عرض هیپ گروه هدف، با ایجاد انقطاع یا برجستگی، تقسیم بندی شود تا افراد نتوانند بر روی آن بخوابند (البته من نمی دونم چه اشکالی وجود داره که یه بی خانمان بتونه شب روی نیمکت بخوابه، ولی به هر حال از اصول ط نیمکته).
.
● نیمکت باید پس از بارندگی، به سرعت خشک شود؛ پوشش دهی با مواد غیر جاذب آب یا ایجاد سوراخ در محل جمع شدن آب باران در سطوح گود احتمالی نیمکت و استفاده از ماژول های استوانه ای به جای مکعبی برای کفی نیمکت، بالطبع اولویت دارند.
● استفاده از بتون و سنگ در ساخت نیمکت، غیرعاقلانه است به سه دلیل: وزن سنگین و مشکلات تبعی آن در زمان نصب؛ جذب رطوبت؛ و در نهایت عدم بازیافت پذیری.
● سطوح تماس نیمکت با بدن باید عایق حرارت باشند.
● رنگ نیمکت متناسب با سلایق زیبایی شناسانه عامه اهالی آن منطقه انتخاب می شود؛ بهترین منبع تحقیقاتی در این زمینه، فروشندگان لباس در آن منطقه می باشند: مثلا میدان شمشیری: بنفش و صورتی؛ بلوار کشاورز: سبز روشن و نارنجی؛ پارک قیطریه: سبز تیره و قهوه ای.
● مناسب ترین ماده برای ساخت نیمکت، چوب با روکش نیم پلی استر است، در صورتی که وضعیت فرهنگی آن منطقه به گونه ای نباشد که قطعات چوبی را جدا کرده و در زمستان بسوزانند. در هر صورت چنانچه از اتصال پیچ و مهره در نصب قطعات استفاده شود، باید در نهایت با یک ضربه چکش، محور پیچ اندکی خم شود، در این حالت بازگرداندن رزوه ها به حالت اول غیر ممکن بوده و تنها از طریق برش پیچ با فرز و غیره، دمونتاژ نیمکت انجام شدنی است.
● در مجموع، و با دیدی همه جانبه نگر، به صورت عام، مناسب ترین ماده برای ساخت نیمکت، کامپوزیت رزین پلی استر و الیاف شیشه (فایبر گلاس) است.
● نیمکت ها باید به گونه ای به زمین متصل شوند که امکان جابجا نمودن آنها و ایجاد گروه های بیش از سه نفر فراهم نباشد.
● پهنای اجزاء متشکله سطح کف و فاصله آنها از یکدیگر متناسب با ابعاد آنتروپومتریک گروه هدف است.
● نیمکت نیاز به سایه بان و آفتابگیر ندارد.
● در صورت دارا بودن دسته، ارتفاع آن متناسب با ارتفاع آرنج گروه هدف و در حالت استاتیک نشسته تعیین شود.
دیگه چیزی یادم نمیاد
